Rızkımı hulul yoldun nusîb eyle, rızânı her İşime karîb eyle.
Azrâîle verdiğin zaman ferman beni hıfz et ki, aldatmaya şeytan.
Vereyim îmân ve Kur’ânla canı, göreyim fudlınla dâr-ı cinanı.
Eyleme kabrimi hufre-i niran, beni o kara yerde etme hayrân.
Gelince Münker ve Nekîr melekler, yine Senden budur o dem dilekler.
Bana yumuşak etsinler suâli, vereyim tutfunla doğru cevâbı.
Geldiğinde (Men Rabbüke) hitâbı, kolayca diyeyim (Alluhü Rabbî).
Hem, (Men nebiyyüke) deyince hana, (Muhammed nehiyyî) diyeyim ona.
Sorduklarında dîn-i mübîni, diyeyim avninle (vel-islâmü dînî),
Diyem sordukda kıblemle imâmım, ki, kıblem Kâbedir, Kur’ân imamım.
Sen et yâ Rab bana o zemân telkîn, ede o iki melek beni tahsîn.
Diyem ol demde Münkerle Nekîre, Senin ihsânın ile bu fakîre.
Hayâtımda bunu her vakt der idim, nice mevtaya telkîn eyler idim.
Diyeler bana ol dem (tâbe Mesvâh) (henîen lek) murâdnı verdi Allah.
Rahat et, tâ olunca rûz-i mahşer, ede Hak kabrini vâsi münevver.
Yâ Rab! Kabrimi (Ravda-i Cennet) et, yalnız bırakma, refikım rahmet et.
Hem et âbâ ve ecdâdıma rahmet, olalar, tâ cinânın içre râhat.
Husûsâ vâlideynim eyle mağfur, ola her birisinin kabri pür nûr.
Ölen ma’sûmlarıma mağfiret et, hana onları mahşerde şefi’ et.
Kimin evinde yidimse bir kez nân, nasîb eyle ona da âh-ı cinân.
Kelâmında buyurdun çünki ey Hak, (Ücîbü da-veteddâ) muhakkak.
Dahî evlâdımı, ey yüce Hâlık, hatâdan hıfz eyle beynel-halâyık.
önümde bunları izzü şeref kıl, sonunda her birin hayrül-halef kıl.
Masun et sû-i ef’âlden İlâhî, nasîb eyle râzı olduğun râhi.
