Hak teâlâ, ilmi çok yerde övdü,
Kur’ânda, Resûlün, ilmi emr eden sözleri’, meydânda.
İslâmm en büyük düşmanıdır, bil, cebâlet,
çünki, cebi mikrobunun hastalığı, Felâket!
Cebâlet olan yerden, din gider dedi, Nebî,
Dîni seven, o bâlde ilmi, fenni sevmeli!
Cennet, kiline gölgesinde, demedi mi hadîs,
atom gücü, jet uçuşuna bu emr, pek vecîz!
İslâmm zilletine cebidir, bütün illet!
Ey derdi cebâlet, sana düşmekle, bu millet!
Bir bâle getirdin ki, ne din kaldı, ne nâmûs,
ey sine-i islâma çöken, kapkara kâbus.
Ey, biricik düşman, seni öldürmeli evvel,
sensin, bize kâfirleri, üstün çıkaran el!
Ey, millet, uyan cehline kurban gidiyorsun!
İslâm gerilikdir, diye bir damga yiyorsun!
Allahdan utan, bâri bırak, dîni elinden, gir,
leş gibi, topraklara kendin, gireceksen!
Lâkin bu sözüm de, te’sîr etmez ki câhile,
Allahdan utanmak da, olur elbet, ilm ile.
