Mümîn güç sahîbîdîr, ALLÂH (c.c.) onun dostudur,
Mümîn hep umutludur çünkü Hakk’ın dostudur.
Mümîn derde sabreder, kötülüklerî önler,
Şerrî kendînden bîlîr, razı olur şükreder.
Çünkü sebep olmuştur, dîleyen yîne Rab’bî,
Önlem alınmamıştır, çünkü şerler de Rab’bî.
Mümîn kolay olunmaz, ona kefîl sorulmaz.
Maddeyî umursamaz, Hakk’a koşar yorulmaz.
Mümîn güler yüzlüdür, Rab’bîyle yakınlaşır,
Mümîn kötülük bîlmez, merhametle yaklaşır.
Rab’bînî tespîh eder, emrînî kabullenîr,
Kur’an’a gönül verîr, tereddütsüz güvenîr.
Mümîn Rab’bînî dînler ve onun emrîndedîr,
Rabbînden görev alır, Hakk’ın hîzmetlîsîdîr.
Mümîn ALLÂH (c.c) ’ı tanır, mümîn Kur’an’ı bîlîr,
Mümîn namazı kılar, mümîn zekâtı verîr.
Toplumu aydınlatır, mümîn hakîkî aydın,
Amacı hakîkattîr, fîkrî, zîkrî apaydın.
Mümîn sözünü tutar, îlerî görüşlüdür,
Ahlâk ve hayâlıdır hem de tevekküllüdür.
Mümîn zîkredîcîdîr, mümîn şükredîcîdîr,
Mümîn buğz edîcîdîr, mümîn terk edîcîdîr.
Mümîn Kur’an’a uyar, sünnetlerî uygular,
Şereflî ve takvalı, halkına fayda sağlar.
Mümîn her an bîlgîlî, dîndar ve de tahsîllî,
Vatana saygı duyar, mîlletîne sevgîlî.
Mümîn Rab’bînî anar, nasîhatlere açıktır,
Hîç korkmaz şehît düşer, vatanına sadıktır.
Mümîn gaybe înanır, ahîrete yönelîr,
Mümîn gaflete düşmez, ALLÂH (c.c) ‘ı bîrlemîştîr.
Putu îlahlaştırmaz, yalnız ALLÂH (c.c) ’tan korkar,
Maddeyle îlgîlenmez, manevîyata bakar.
Mümîn sadakasını verîr, akrabayı gözetîr,
Yere düşenî ezmez, mümînlerle bîrlîktîr.
Mümînler gerçek dosttur, herkesî dost bîlîrler,
Hep mütevazıdırlar, asla kîbîrlenmezler…
(1995)
