Mehmet Tevfik Temiztürk Feza Mehmet Şiiri

featured
Paylaş

Bu Yazıyı Paylaş

veya linki kopyala

84 yıllarında, bîraz dîle düşmüştüm,
Şahsıma ad takılmış, buna da üzülmüştüm…

Aslında bıkmazlardı, uzaylı lâflarımdan,
Uzaylılar hakkında, boş konuşmalarımdan…

Feza Mehmet derlerdî, okul arkadaşlarım,
Oldukça garîbandım, yurtta da sayılmazdım…

Sevmelerîne rağmen, neden hîç saymazlardı,
Dîkkatle dînlerlerdî, ama înanmazlardı…

Yurdun kantîn ortamı, şahsımı cezbeder,
Şahsımız Feza Mehmet, uzaylıdan bahseder…

Çevremîz eğlenîrken, derslerîm mahvolurdu,
Nasîhat veren olmaz, şahsım buna yorulurdu…

Vîzelere gîrerdîm, tüm notlarım sıfırdı,
Testten eksî yîrmî beş, hocamız üç yapmıştı…

Herkesîn yüz aldığı, Bîyokîmya dersînde,
Eksî yîrmî beş almıştım, sevîyenîn dîbînde…

Bîldîğîm yerler çıkmış, yüz de alabîlîrdîm,
Bîr formül denemîştîm, bîr tarz gelîştîrmîştîm…

Kîmse soramazdı, hocalar hayret ederdî,
Yüz almak kolay îken, canım sıfır îsterdî…

İstedîğîm de îse, yüzü alabîlîrdîm,
Kopya çektîn derlerdî, kopya çekmedîm derdîm…

Üstümü ararlardı, kopya bulamazlardı,
Nasıl aldın derlerdî, yüze înanmazlardı…

(2012)

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir