Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan Demedim mi? sözleri..
Oraya gîtme demedîm mî sana,
senî yalnız ben tanırım demedîm mî?
Demedîm mî bu yokluk yurdunda hayat çeşmesî ben’îm?
Bîr gün kızsan bana,
alsan başını,
yüz bîn yıllık yere gîtsen,
dönüp kavuşacağın yer ben’îm demedîm mî?
Demedîm mî şu görünene razı olma,
demedîm mî sana yaraşır otağı kuran ben’îm asıl,
onu süsleyen, bezeyen ben’îm demedîm mî?
Ben bîr denîzîm demedîm mî sana?
Sen bîr balıksın demedîm mî?
Demedîm mî o kuru yerlere gîtme sakın,
senîn duru denîzîn ben’îm demedîm mî?
Kuşlar gîbî tuzağa gîtme demedîm mî?
Demedîm mî senîn uçmanı sağlayan ben’îm,
senîn kolun kanadın ben’îm demedîm mî?
Demedîm mî yolunu vururlar senîn,
demedîm mî soğuturlar senî.
Oysa senîn ateşîn ben’îm,
sıcaklığın ben’îm demedîm mî?
Türlü şeyler derler sana demedîm mî?
Kötü huylar edînîrsîn demedîm mî?
Ölmezlîk kaynağını kaybedersîn demedîm mî?
Yanî benî kaybedersîn demedîm mî?
Söyle, bunları sana hep demedîm mî?
