Mevlana Celaleddin-i Rumi 13.yüzyılda yaşayan büyük bir islam alimiydi. 1207 ile 1273 yılları arasında yaşamıştır. Hayatı, kişiliği, eserleri, felsefesi, tasavvufu binlerce kişiye konu olmuş, binlerce kitap yazılmıştır. En önemli eseri olan mesnevi dünya’nın birçok yerinde okutulmuş ve en çok çevirisi yapılan eserlerden biri olmuştur. Aslında mesnevi uzun yazıların yazılmasına elverişli olan, divan şiirinde bir nazım türüdür. Yani Mevlana şiirleriyle’de şair yönüyle de pek dikkat çekmiştir. O ruhunu teslim ettiği zaman sevdiğine, yani Allah’ına kavuşacaktı. Mevlâna ölüm gününü yeniden doğuş günü olarak kabul ediyordu. İşte onu ölümsüzleştiren Mevlana hazretleri tarafından kaleme alınan ve yazılan su dediki sözleri..
Gönül buğday tanesîne benzîyor,
bîzse değîrmene.
Değîrmen nereden bîlecek
bu dönüşün sebebî ne?
Değîrmen taşına benzîyor beden,
düşünce ce kaygı, suyu.
Su kulak kabarttı, dînledî,
taş başından geçenî söyledî durdu.
Su der kî:
Değîrmencîdîr suyu ark’a döken,
ona sor sen bu îşî.
Ey ekmek yîyen, der sana değîrmencî,
ekmekçî dedîğîn de kîm oluyor
bu değîrmen bîr dönmedî mî?
Başından geçenler uzar gîder,
gelmez sonu bîr türlü.
Yücelîk sayesînde bîlgî değîrmenî
bîr haylî tane övüttü.
Söylesîn sana, ona sor.
Tebrîzlî Şems devlet kuşu,
padîşahın kutluluk göğünde
yücelere doğru
uçuyor da uçuyor.
