“Resûl-i Ekrem salla’llâhu aleyhi ve sellem, Müslümanların zayıflarına gelir, onları ve hastalarını ziyâret eder, cenazelerinde de hazır bulunurdu.”
İZAHI
Ekmel ve eşfak-ı mahlûkat olan Hamı ; Resul-i Ekrem, Müslümanların zayıf ve fakirlerini ve bunlardan hasta olanları ziyâret ederek hal ve hatırlarını aorar ve vefat edenlerin namazlarında bulunmak için ceniaekrinde hazır bulunurdu. Onun nazarında malın, mevkiin ve dünyânın geçici nimetlerinden hiçbirinin kıymeti yoktu, yalnue kıymet ve fazilet olarak, İman ve takvâ vardı.
Cenâb-ı Hak O’na, “înne ekremeküm inda’llâhi etkâküm” âyet4 celileaiyle en yüksek faziletin ne olduğunu bildirmişti- O. Allah’ın kulu ve Reaûlü idi. Kavı ve zayıf, gani ve fakir, nazarında birdi. Üstün şeref ve keramet ancak takva ile idi. Bunun için en ziyâde yardmı ve tecelliye muhtaç olan zayıf ve fakirleri de ziyâret eder, ne halde ve ne ihtiyaçta olduklarını anlar ve lâzım gelenlere yardımda bulunur ve bunlardan hasta olanları ziyâret ederek Allah’dan şifâ niyaz ederdi. Vefat edenlerin cenâzelerinde bulunup namazlarını kılar ve ailelerini teselli ederdi.
Hazret-i Nebiyy-i Ekrem, rahim idi, merhamet ve şefkati umûmi ve şâmil idi. Biri gelir bir şey isterse, varsa verir, yoksa borç alır dileğini yerine getirirdi.
Rivayet olunduğuna göre, bir va’dini yerine getirmek üzere nâmına borç alınmasını bir zâta emretmişlerdi. Orada hazır bulunan Hazret-i Ömer: Yâ Rasûla’llah, Allah sana borç ile yardım teklif etmemiştir, dedi. Bundan yüzünde eser-i hiddet görüldü. Ensâr’dan bazıları: Yâ Resûla’llah, infak et, Allah azaltacak diye korkma, dediler. Bu söz üzerine yüzünde beşâşet belirdi ve: Ben bununla me’-mûrum, buyurdu.
