Evliyâmın efdali, Sıddîk-ı ekber, ba’dehu
Fârûk, ve Zinnûreynden sonra, Alîdir ol Velîyullah.
Kalan Esbabı bem ki, cümlesinin zikri hayrolsun,
cemî’i Âl-ü Esbâb-ı kirâmı severim fillab.
Aşere-i mübeşşere ve Fâtıma, Hasen ve Hüseyn,
bu ümmetden bunlara Cennet ile neşbedü billah.
Ve gayri kimseye aynîle Cennetlik denilmez ki,
o gaybe bükm olur, gaybi ne bilsin kimse gayrillab.
Ve Eshâb-ı kiramın cümlesinden sonra ümmetden,
cemî’i Tâbi’în olmuşdur, efdalü Evliyâillab.
