Mescid; ALÂEDDİN TEPESÎ’nin kuzey tarafında FERHUNÎYE MAHALLESÎ’ndedir. Mescid; Konyanm Dış surunun ERTAŞ = Çaşnigir adlı kapısının iç tarafına, şehrin çok işlek bir yolu üzerine kurulmuşdu. Mabedin alt kısmı taşla, Sağır kubbesi Tuğla ile yapılmıştır. Dışı sıvandığı için dıvarların muntazam kesme taşla mı, yoksa âdi taşla mı yapıldığı anlaşılamıyor* Kubbeye; içeriden örülürken tuğla ile zarif şekiller verilmiştir. Kubbenin üstünde tuğladan kabartma ve çıkartma süsler vardır. Kubbenin içinde askı yerlerinde dişi istalastiktitler görülür. Mâbedden kıble tarafına iki ve soluna yalnız bir pençere açılır.
Mihrabın ve soldaki pençerenin üstlerinde de vaktiyle birer pençeresi vardı. Bunlar kapatılmıştır.
Mâbedin önünde iki kubbenin örttüğü bir son cemaat yerinin bulunduğu yıkılan kubbelerin istinad kemerlerinin izlerinden açıkça anlaşılıyor. Şimdi burası saç ile örtülmüştür.
Mâbedin son cemaat yerinin iki tarafında birer mihrabcık vardır* Bu mihrapcıklarda Selçuk çini, tuğla ve alçı işçiliğinin çok muvaffak ve ince örnekleri bulunuyordu. Bunların üstüne son zamanlarda badana çekilmiştir. Buna rağmen yer yer mavi mozayikler görülmektedir. Mâbedin mihrabı da çini ile kaplı idi. Şimdi burada tek bir çini kalmamıştır. Son cemaat yerinin solunda kısa bir minaresi vardı. Ravak kubbeleri yıkıldıktan sonra yapılan minârenin sokak tarafındaki duvarını çok kıymetli bir çini panu süsüyordu. Mescidin kıymetli halıları da çalmmışdır.
Mâbedin ya bir zelzeleden veyahud ihmal yüzünden çok müteessir olduğu, bir çok tadiller ve tamirler gördüğü anlaşılmaktadır. Mâbed, Selçuk devrinin bütün hususiyetlerini taşıdığı için itina ile saklanması lâzım gelen müstesnâ bir tipdir.
