İşte Asım Kahvecinin Güherçile kitabından Körebe Gidişler Adlı Şiiri
Safir titremelerini
Dostlukla ısıttığım zemherir odamın
Kirli camlarında çiseleyen yağmurdan
Beliren o kadının
Gözlerindeki adamın
Kahkahalarında birazım insan
Birazım yalnızlık
Bakıp görmemek körlüktür
Bakmadan görmek delilik
Gece uyanınca
Pencereden karanlığa bakıp
Ama görmeden
Yağmurun şırıltısında dinlenen ayak seslerini
Dinlemek bir sessizliğin kalbe düşmesidir
Hiç ses çıkarmadan dizleri üstüne
Ama en son varolan
Ve en güç kaybolan
En geç gelenin en önce giden
Gözlerinde erimesidir
Gecenin görünmezliğinin
